شهید دکترمصطفی چمران و یکی از همرزمان شهیدش

رضا سگ باز(!) یه لات بود تو مشهد ، هم سگ خرید و فروش می کرد، هم دعواهاش حسابی سگی بود!! یه روز داشت می رفت سمت کوهسنگی برای دعوا(!) و غذا خوردن که دید یه ماشین با آرم ”ستاد جنگهای نامنظم“ داره تعقیبش می کنه. شهید چمران از ماشین پیاده شد و دست اونو گرفت و گفت: ”فکر کردی خیلی مردی؟!“
رضا گفت:بروبچه ها که اینجور میگن.....!!!
چمران بهش گفت: اگه مردی بیا بریم جبهه!!
به غیرتش بر خورد، راضی شد و راه افتاد سمت جبهه ......!

مدتی بعد....

گداخت هسته ای

     انرژی هسته ای به دو صورت تولید می شه :

"شکافت هسته ای" و "گداخت هسته ای".

     در شکافت هسته ای عناصر سنگین مثل اورانیوم رو اصطلاحاً می شکافند و ازش انرژی می گیرند ، ولی در گداخت هسته ای عناصر سبک وزن رو به هم می زنند و اصطلاحاً همجوش می کنند. در این روش غالباً از هیدروژن استفاده می شه ، درست مثله روش تولید انرژی در خورشید. تحقیق در مورد گداخت هسته ای از سال ها قبل شروع شده ، اما مشکلاتی در مهار کردنِ این "خورشیدک های زمینی" وجود داره که مانع عملیاتی شدن این طرحه.

     مصطفی در جهان جزو صد نفر اول و در ایران اولین نفریه که در مورد گداخت هسته ای تحقیق کرده و پایان نامه دکتری شو در همین زمینه نوشته. مصطفی در پایان نامه ش سعی کرده به "مَگنِترون" ، "کاتدسرد" رو هم اضافه کنه.

شهید دکتر مصطفی چمران

دانشمند فیزیک پلاسما (گرافت هسته ای) و رئیس ستاد جنگهای نامنظم

شناسایی با موتور

     چند نفر از قهرمان های موتور سواری کشور رو آورده بود جنوب. یه مدرسه در اختیارشون گذاشته بود به عنوان پایگاه. تیپ و قیافه ورفتارشون به بچه های جبهه نمی خورد. از همه بدتر اینکه ، رسیده ونرسیده گفته بودند: "برامون کیسه خواب آمریکایی تهیه کنید!"
     بچه ها کفری شده بودند و به دکتر می گفتند: "اینا دیگه کی اند براداشتی آوردی؟!" دکتر هم مثل همیشه آروم جواب می داد: "این باب شهادت فرصتیه که شاید بعدها از بین بره. بزارید این ها هم از این فرصت استفاده کنند."
     از رفتارشون که بگذریم واقعا قهرمان بودند. مهم ترین و خطرناک ترین شناسایی و شبی خون ها رو همین موتورسوارها انجام می دادند. طوری که بعد از اون ، شناسایی با موتور توی جبهه باب شد.

شهید دکتر مصطفی چمران
دانشمند فیریک پلاسما (گرافت هسته ای) و وزیر دفاع

موشک زمان دار

     قبل از این که مصطفی طرح موشک های زمان دار رو بده ، رزمنده ها باید از موشک های بازوکا استفاده می کردند که حمل و استفاده ی سریع و عملیاتی از اون ها سخت بود. طبق طرح مصطفی ، یه ساعت و یه باطری به موشک های ممولی وصل کردند و از غلاف موشک به عنوان پرتاب کننده استفاده کردند.

     موشک ها در فاصله ی صد متری دشمن قرار می گرفتند و طبق ساعتی که قبلا تنظیم شده بود به سمت عراقی ها پرتاب می شدند. عراقی ها با عجله سعی می کردند نیروهای ما رو از پا در بیارن و بارون گلوله رو به محل شلیک موشک ها سرازیر می کردند ؛ غافل ازاینکه هیچ کس در اون منطقه نیست.

شهید دکتر مصطفی چمران

دانشمند فیریک پلاسما (گرافت هسته ای) و رئیس ستاد جنگ های نامنظم