تنها نمی گذارمت ای بی نوا پسر ...

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی میکند - بلبل شوقم هوای نغمه خوانی میکند

همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست - طاقتم اظهار عجز و ناتوانی میکند

بلبلی در سینه می نالد هنوزم کاین چمن - با خزان هم آشتی و گل فشانی می کند

ما به داغ عشق بازی ها نشستیم و هنوز - چشم پروین هم چنان چشمک پرانی میکند

نای و خاموش ولی این زهره شیطان هنوز - با همان شور و نوا دارد شبانی می کند

گر زمین دود هوا گردد همانا آسمان-  با همین نخوت که دارد آسمانی می کند
سال ها شد رفته دمسازم ز دست اما هنوز - در درونم زنده است و زندگانی می کند
با همه نسیان تو گویی کز پی آزار من - خاطرم با خاطرات خود تبانی می کند
بی ثمر هر ساله در فکر بهارانم ولی - چون بهاران می رسد با من خزانی می کند
طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند - هر چه گردون می کند با ما نهانی می کند
دور اکبر خوانی ما طی شد اکنون یک دهن - از اجل بشنو که با ما شمر خوانی می کند
می رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان - دفتر دوران ما هم بایگانی می کند
شهریارا گو دل از ما مهربانان مشکنید - ور نه قاضی در قضا نامهربانی می کند

 ..:: ::..

پدر

بنام خدای پدر ...

     امشب هم شد بنام پدرم ؛ شاید هیچ وقت نتوانم با تبریکم بهت بگم  چقدر برام بزرگی ؛ ولی همین قدر بدون که فهمیدم زحمت کشیدنت و تلاش کردنت بالاخره داره ثمره میده ؛ دارم به اون چیزی که وقتی کوچیک بودم بهم شناسوندیش میرسم ؛ پدرجان با تمام وجود و تمام عشق یک پسر به پدر امشب تولد 52 سالگیت را بهت تبریک میگم ؛ از بزرگیت همین بس که وقتی نامت میایدناخداگاه یاد روزهای کودکیم میوفتم که من را به حرم میبردی ؛ آن موقع نمیدانستم که قرار است در اینده اینجا در خانه ی آقا خدمت کنم اگر نه تلاشم را میکردم تا زودتر بزرگ شوم و آن موقع که که پیش آقا رفتم اگر فکرش را می کردم که روزی باید بروم تمام توانم را بر عقربه های سنگین زمان می گذاشتم تا نتوانند زمان را بر من بگذرانند که به لحظه وداع برسد ؛ لحظه ای که دیگر تکرار نمی شود ؛ و تکرار شدنش آرزوی زیباییست که نمی شود به بیان آورد ... ؛

     پدرجان به حرمت پدریت برایم دعا کن ؛ که بتوانم به مولایم رضا بگویم که ای رفیق روزهای تنهایی نذار تنها این دل را ، برسد به داد این دل که زند نوا شما را ؛

یاعلی