تنها نمی گذارمت ای بی نوا پسر ...

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی میکند - بلبل شوقم هوای نغمه خوانی میکند

همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست - طاقتم اظهار عجز و ناتوانی میکند

بلبلی در سینه می نالد هنوزم کاین چمن - با خزان هم آشتی و گل فشانی می کند

ما به داغ عشق بازی ها نشستیم و هنوز - چشم پروین هم چنان چشمک پرانی میکند

نای و خاموش ولی این زهره شیطان هنوز - با همان شور و نوا دارد شبانی می کند

گر زمین دود هوا گردد همانا آسمان-  با همین نخوت که دارد آسمانی می کند
سال ها شد رفته دمسازم ز دست اما هنوز - در درونم زنده است و زندگانی می کند
با همه نسیان تو گویی کز پی آزار من - خاطرم با خاطرات خود تبانی می کند
بی ثمر هر ساله در فکر بهارانم ولی - چون بهاران می رسد با من خزانی می کند
طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند - هر چه گردون می کند با ما نهانی می کند
دور اکبر خوانی ما طی شد اکنون یک دهن - از اجل بشنو که با ما شمر خوانی می کند
می رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان - دفتر دوران ما هم بایگانی می کند
شهریارا گو دل از ما مهربانان مشکنید - ور نه قاضی در قضا نامهربانی می کند

 ..:: ::..