فکر تمیز ، فکر کثیف

     یک بار به من گفت : " دقت کن ، انی روستایی ها هفته ای یک بار استحمام می کنن." خندیدم و گفتم : " برادر احمد ، به ما چه مربوطه!" گفت : "چی چی به ما چه مربوطه؟ به ما ربط داره ، خوب هم ربط داره. این ها باید هفته ای یه روز استحمام کنن و شما باید بر این امر نظارت داشته باشی. حتی بچه هاشون هم باید استحمام کنن. حالا زناشون رو که نمی تونیم بفهمیم می رن حمام یا نه ، ولی بقیه شون رو حتما چک کنید."

      آن موقع در آبادی ها و روستاهای کردستان دو چیز نبود. یکی حمام شخصی و دیگری توالت شخصی. توالت ها همه توی مساجد بود و اگر کسی می خواست به آن جا برود ، باید از سر آبادی یا ته آبادی می آمد و به مسجد میرفت.

     به دستور حاج احمد ؛ شورای ده را جمع کردیم و به آنها گفتیم که همه باید بلا استثنا به حمام بروند. بعد هم برای نظارات بیشتر ،پزشک امدادگر محور را می فرستادیم توی ده که مردم را به بهانه مریضی تست کند و به آن ها بگوید که اگر به حمام نروید ، بیماری های واگیردار شیوع پیدا می کند.

     یکبار از حاج احمد پرسیدم : "برادر احمد ، ما که رفتیم و دستور شما رو اجرا کردیم ، اما علت این همه پا فشاری شما برای استحمام مردم دهاتی و روستایی چیه ؟" گفت : "اینجا وقتی که بین بدن کثیف و بدن تمیز فرق قائل بشن ، فرق لباس تمیز و لباس کثیف رو بدونن ، اون موقع می تونن تشخیص بدن فکر کومله و دمکرات تمیزه یا کثیف. مَثَل این ها مثله بچه ای می مونه که توی شکم مادره ، هی پاشو می کشی بیرون ، میگه نمیخوام بیام بیرون. فکر میکنه همه ی دنیا اون جاست ، اما وقتی میاد بیرون و با دنیای جدید آشنا می شه ، تازه می فهمه کی به کیه!"